Joy Jouret is voormalig speelster van de nationale dameshockeyploeg. Ze coachte ook het mannenteam van Namen en wordt volgend seizoen coach van de dames van Waterloo Ducks. Ze behaalde een bachelor psychologie aan de UCL en een master in “Journalism and Political Sciences & Teaching” aan de ULB. Sterke achtergrond voor een gesprek over vrouwen in sport, een onderwerp dat Joy enorm interesseert.
Hoe ben je coach geworden? Was dat gepland of eerder per toeval?
Ik heb tien jaar bij de nationale ploeg gespeeld. Een decennium vol immense vreugde maar ook grote ontgoochelingen. Al die intense emoties die ik dankzij de topsport heb kunnen beleven, hebben me voor altijd getekend. Ze hebben me zonder twijfel mee gevormd tot wie ik vandaag ben.
Toen ik de stap zette naar de coaching, hield ik mezelf één missie voor: zorgen dat mijn spelers en speelsters zich goed in hun vel voelen. Dat ze zich gerespecteerd en gesteund voelen, dat ze voelen dat er naar hen wordt geluisterd. Ik probeer een ideaal prestatieklimaat te creëren waarbinnen ze hun persoonlijkheid en hun unieke superkrachten kunnen ontwikkelen.
Na mijn studies journalistiek en daarna politieke wetenschappen aan de ULB heb ik een masteropleiding psychologie gevolgd aan de UCL. Zo kon ik mijn missie als coach nog beter vervullen en nog beter beantwoorden aan de noden van de atleten.
Of ik het nu wil of niet, hockey heeft altijd de krijtlijnen van mijn leven bepaald.
Hoe is de verdeling man-vrouw binnen jouw federatie?
Een recent rapport toont aan dat de verdeling bij de leden 60-40 is (in het voordeel van de mannen) aan Franstalige kant en 50-50 aan Vlaamse kant. De Franstalige liga heeft de ambitie om tussen 2018 en 2022 het aantal aangesloten leden met 10% te verhogen. Op het niveau van de spelers en speelsters is de situatie dus vrij positief. Maar op het niveau van voorzitters, technische verantwoordelijken, trainers, coaches en scheidsrechters zijn de vrouwen nog stevig in de minderheid.
Is er gendergelijkheid in jouw sport?
Zoals ik eerder al zei: de cijfers tonen aan dat we qua spelers en speelsters in de buurt komen. Maar nog niet voor andere functies.
Daarnaast krijgen de prestaties van de vrouwen in het hockey ook minder media-aandacht en financiële beloning. Een situatie die deels te verklaren valt door de prestaties van onze nationale mannenhockeyploeg, maar de ongelijkheid is ook maatschappelijk en wijst op een dieper liggend structureel probleem in België.
Zijn vrouwen mentaal even sterk als mannen?
Dat hangt af van hoe je het bekijkt. Ik ben geen essentialist, ik denk niet dat mentale competenties gelinkt zijn aan geslacht. Anderzijds geloof ik wel dat vrouwen, door hun culturele erfenis en hun plaats in de maatschappij, een bijzondere weerbaarheid hebben ontwikkeld tegenover een specifieke en moeilijk te managen mentale belasting.
Is vrouwen coachen anders dan mannen coachen?
Om dezelfde redenen als ik eerder aanhaalde is een groep mannen begeleiden anders dan een groep vrouwen begeleiden. De groepsdynamiek is anders omdat die vaak beïnvloed zijn door de verwachtingen van de maatschappij ten opzichte van een bepaald geslacht.
Toch heb ik doorheen mijn loopbaan vastgesteld tijdens individuele gesprekken met mijn spelers en speelsters dat ze bovenal atleten zijn. De emoties zijn exact hetzelfde bij beide.
De erkenning voor vrouwen is nog steeds niet dezelfde als die voor mannen in de sport. Hoe zit dat in het hockey?
Er is zeker een bepaalde bewustwording van het probleem en een wil om de zaken te veranderen. Maar de weg is nog lang omdat er veel parameters zijn die het onevenwicht in stand houden.
De Koninklijke Belgische Hockeybond heeft het project Girl Power gecreëerd, de Europese en de internationale federatie hebben een campagne die Equally amazing heet. Zij trachten diversiteit zo veel mogelijk te promoten. Het zijn stuk voor stuk belangrijke initiatieven, maar ze moeten gepaard gaan met een beweging van onder uit door de mensen op het terrein. We zitten op een kantelpunt in de geschiedenis, de tektonische platen zijn langzaam maar zeker in beweging. Aan ons om te bepalen hoe de nieuwe wereld er uit zal zien.
Welke rol spelen de media in dit verhaal, vooral op vlak van sensibiliseren?
Het medialandschap gaat sinds enkele jaren door een echte revolutie en bevindt zich in een bewogen periode. Als reactie hierop zijn er conservatieve media die zo weinig mogelijk risico willen nemen en de traditie van ondervertegenwoordiging voortzetten. Maar er zijn ook innovatieve media. Zij omarmen de verandering en zoeken naar manieren om nieuwe doelgroepen te bereiken.
Vrouwen maken 50% van de bevolking uit en vrouwensport is zwaar ondervertegenwoordigd. Hoe kan je daar geen ongelooflijke kans in zien om vooruit te gaan?
Naast de traditionele media zijn de sociale media incontournable geworden in de wereld van de informatie. Een vorm van toe-eigening van berichtgeving door het publiek (met voor- en nadelen) die meehelpt om de weg te banen op vlak van diversiteit.
Hoe zie jij de toekomst?
Er valt nog heel wat te verwezenlijken op korte termijn, maar je moet altijd in je dromen geloven en anderen inspireren om te worden wat ze willen worden. Zelfs wanneer alles de goede richting opgaat, zullen gelijkheid en niet-discriminatie nooit voor eeuwig verworven zijn. We zullen ze altijd moeten verdedigen.
In België hebben we het geluk dat we in een context leven die qua antidiscriminatiewetgeving heel volledig en positief is. Het is dus aan ons, geëngageerde en solidaire mannen en vrouwen, om deze wetten toe te passen en te vertalen naar het terrein.