Baanwielrenster en voormalig wereldkampioene Nicky Degrendele vertelt over haar ervaring als vrouw in een “mannensport”.
Voel je dat je dezelfde kansen hebt gehad als mannen?
In het begin van mijn carrière twijfelde ik daar enorm aan. Of ik wel dezelfde kansen zou krijgen als de jongens, of het anders zou zijn als ik een man was geweest. Tot op vandaag kan ik zeggen dat ik de kansen wel allemaal heb gekregen. Ik ben vaak gesteund en die steun blijft eigenlijk nog altijd doorgaan.
Zijn vrouwen mentaal even sterk als vrouwen?
Ik vind dat dit van persoon tot persoon afhangt. Je kan niet veralgemenen dat vrouwen mentaal zwakker zijn dan mannen want er zullen wel vaker vrouwen zijn die sterker of zwakker zijn dan het andere geslacht.
Krijgen vrouwelijke topsporters dezelfde erkenning en respect als mannen?
Hoe ik het ervaar: neen, niet altijd. Vandaag is het al stukken beter maar nog altijd ontbreekt er een stuk respect voor vrouwelijke atletes. Wij beoefenen dezelfde sporten en werken er even hard voor, maar krijgen toch niet dezelfde erkenning en hetzelfde respect.
Hoe zie je jouw rol in het verbeteren van gendergelijkheid in sport?
Graag ben ik een voorbeeld voor de jeugd om een eerste stap te zetten in mijn discipline op de baan. Meisjes willen deze discipline vaak niet beoefenen omdat ze er te gespierd van worden waardoor ze zich mannelijker zullen voelen of anders worden aangekeken of aangesproken en dit schrikt vaak af. Ikzelf heb de stap jaren geleden gezet om mijn leven en mijn lichaam aan mijn sport te geven om de beste te worden.
Ook al kwamen er uit verschillende hoeken commentaren, je moet doen wat je graag doet en waar je gelukkig van wordt en deze boodschap wil ik verspreiden, vooral om meisjes gerust te stellen dat verandering en je dromen volgen samen gaan en dat het OK is om er anders uit te zien.
Is het positief voor een vrouwelijke atleet om vrouwen in de omkadering te hebben?
Ja. Hoewel verschillende mensen voorkeur hebben bij bepaalde personen, denk ik dat een vrouw een positieve invloed kan hebben in een team. Als vrouw kun je vaak iets gemakkelijker praten en word je sneller begrepen door een andere vrouw.
Waarom worden niet meer vrouwen coach na hun actieve carrière?
Er zijn een aantal redenen. Veel vrouwen willen na hun carrière een gezin starten en wanneer het zover is, is moeder en coach zijn niet vaak te combineren, tenzij je partner graag voor de kinderen zorgt en familie voor carrière kiest. Een coach is het grootste deel van een jaar op pad en dit valt erg moeilijk te combineren met je kinderen opvoeden. Maar niets in onmogelijk.
Daarnaast is het vaak zo dat mannen niet graag ‘bevolen’ worden door een vrouw. Ze vinden in de meeste gevallen dat een vrouw niet hetzelfde kan als een man, niet dezelfde ervaring heeft en dus niet hetzelfde kan aanleren.
Denk je dat de huidige coachopleiding geschikt is voor topsporters?
Ikzelf heb dit nog niet gedaan. Al moet ik zeggen dat het niet gemakkelijk te benaderen is. De vele coach- of VTS-opleidingen zijn vaak enkel ter plaatse te volgen. Indien er opleidingen in zelfstudie zouden kunnen worden gevolgd, denk ik dat ze dit ook beter kunnen organiseren of begeleiden, bv. opnames maken van andere klassen waarin de les wordt gegeven zodat indien je iets niet snapt op afstand, er toch nog een uitleg is waar je uit kan leren. Ik denk dat het een grote meerwaarde kan zijn om deze opleidingen te volgen, als atleet kun je hier ook erg uit leren.
Wat is je mooiste herinnering uit je carrière?
Mijn wereldtitel als elite is mijn mooiste overwinning in mijn carrière en dus ook één van mijn favoriete herinneringen. De vele mensen die ik onderweg heb leren kennen en de mooie herinneringen die ik met deze mensen heb mogen maken blijven me altijd bij, de rest van mijn carrière en leven.