"Ik ben sprakeloos, kan niet geloven dat ik hier met een zilveren medaille zit", startte Loena Hendrickx vrijdagavond haar persconferentie, nadat ze zich in Montpellier tot vice-wereldkampioene gekroond had. "Ik ben trots op mezelf en ben fier voor België".
"Na de Olympische Spelen van 2018, had ik het erg moeilijk. Twee jaar lang hielden blessures me aan de kant. Maar ik realiseerde me ook dat ik van de sport hou en wou mijn oude niveau terugvinden. Ik ben zo blij dat dat gelukt is. Ik ben ook volwassener nu, al leer ik nog altijd bij. Het EK in Tallinn heeft me bijvoorbeeld veel geleerd. Na de korte kür was ik daar tweede. Daar was ik zo euforisch over dat ik in mijn emoties niet de baas kon en in de vrije kür de medaille nog uit handen liet glippen. Ik leerde dat ik de kalmte moest bewaren en dat is me hier gelukt. Hier lagen de kansen natuurlijk ook meer open, terwijl ik op het EK wel wist dat de technische scores van de Russinnen gewoon veel te hoog gingen zijn. Aan het einde van het seizoen wou ik hier mijn beste kür laten zien. Omdat ik geblesseerd ben, was dat lastig."
Drie weken terug liep Hendrickx bij een val op training een liesblessure op. "Daardoor kon ik een week niet trainen. Dan verstuikte ik ook nog mijn enkel, maar ik had nog maar twee weken om het WK voor te bereiden. Ik dacht niet aan de pijn, alleen aan kunstschaatsen. Eigenlijk had ik geen hoge verwachtingen voor dit WK. Ik wilde gewoon een goed programma laten zien. Dat deed ik en het leverde een medaille op. Mijn vrije kür was zeker niet perfect, maar ik ben er toch heel blij mee."
"Na de Olympische Spelen had Loena de kür niet meer compleet geschaatst", vertelt trainer en broer Jorik Hendrickx. "Ze kon niet beter doen als op de Grand Prix van Italië. Wegens die enkelblessure hebben we op het laatste moment toch nog veel moeten wijzigen aan haar programma. Voor het eerst hebben we ook een fysiotherapeut ingeschakeld We hebben een goede stap voorwaarts gezet. De elementen die ze schaatst, kan ze nog verbeteren. Ze krijgt steeds meer vertrouwen in de sprongen."
"Het fantastische publiek heeft haar ook erg geholpen. En waren hier zelfs heel wat goede vrienden van ons. Zelf kreeg ik COVID na de Spelen en daarom was het lang niet zeker of ik naar hier zou kunnen komen. Nu ben ik natuurlijk erg blij dat ik erbij kon zijn."
"Ik ben zo dankbaar dat ik de juiste keuze heb gemaakt om met mijn broer verder te gaan. Dat heeft me echt gemaakt tot de kampioen die ik nu ben", vertelt Loena Hendrickx. "Ik ben fier dat hij mijn coach is, hij heeft me zo veel beter gemaakt. Bovendien heb ik ook buiten de trainingen heel veel steun aan hem. Het is geweldig dat ik deze droom met hem kan delen. Ik ben hem ontzettend dankbaar, zonder hem had ik hier niet gestaan. Ik ben super trots op alles wat ik heb gepresteerd. Veel dromen waren dit seizoen al uitgekomen en dit komt er nog bovenop. Het is te zot voor woorden, had nooit gedacht dat ik hiertoe in staat was. Het publiek heeft inderdaad ook geholpen. Ze waren erg luid, het was heel fijn om nog eens voor een volle arena te kunnen schaatsen. "
Belga