In 2012 vluchtte Raheleh Asemani uit Iran en kreeg in België de status van politiek vluchtelinge. In 2016 maakte ze deel uit van Team Belgium en vertegenwoordigde ze Belgische driekleur in taekwondo op de Olympische Spelen van Rio. Nu nog vecht ze voor haar Olympische droom van Tokio.
Raheleh woont al 9 jaar in België en spreekt nu Nederlands en Engels. In het begin werkte ze bij De Post om haar taekwondo carrière te financieren. Ondertussen is ze voltijds atlete en werkt hard om een selectie voor Tokio 2020 in de wacht te slepen. "Het was niet makkelijk om sport en werk te combineren, maar ik heb het gedaan. Als ik het opnieuw moest doen, zou ik het opnieuw doen, maar ik zou sterker moeten zijn om succesvol te zijn. Nu ben ik gelukkig omdat ik gesteund word door mijn federatie en ik niet meer hoef te werken. Ik kan me gewoon concentreren op mijn doelen. »
Raheleh gelooft dat België een land van sport en kansen is. "België telt heel wat zeer goede topsporters.” zegt ze. "Maar tijdens mijn eerste jaar hier voelde ik dat niet zo aan. Toen ik in het begin in België woonde, volgde ik de sport ook niet omdat ik me concentreerde op mijn taekwondo-training en Nederlandse les. »
Toen RahelehAsemani, die zilver had gewonnen op de Aziatische Spelen in 2010, in het begin in België was, had ze geen paspoort en kon ze dus niet deelnemen aan internationale wedstrijden. Maar met de hulp van de Belgische Taekwondo Federatie kon zij in Europa als onafhankelijke atlete onder de vlag van de Internationale Taekwondo Federatie uitkomen, daardoor kon ze zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van Rio in 2016. Aanvankelijk maakte ze deel uit van het IOC-vluchtelingenteam, maar toen ze haar Belgische paspoort kreeg, besloot ze om deel te nemen als Team Belgium atlete.
In Rio viel ze net naast het podium. Ze verloor de kamp om het brons in de –57kg tegen de Egyptische Hedaya Malak Wahba. "Ik kan maar niet aanvaarden dat ik de kamp op het ‘golden point’ verloren heb,” zei ze na haar gevecht in 2016. In die periode twijfelde Raheleh of ze de topsport vaarwel zou zeggen, maar de tijd heeft alles gerelativeerd. "Ik heb nu een goede ervaring van het topniveau, en dat gebruik ik om mentaal en lichamelijk sterker te worden. »
Na Rio, werd Raheleh alleen maar sterker. In 2017 wint ze de bronzen medaille op de Grand Prix van Moskou. In 2018 wint ze zilver tijdens de Grand Prix van Taiwan en brons op de Grand Prix van Manchester. In 2019 pakt ze opnieuw brons tijdens het Europees kampioenschap in het Italiaanse Bari.
Ze is er nu meer dan ooit van overtuigd dat een Olympische medaille binnen haar bereik ligt. "In Rio was ik niet in staat om mijn olympische droom waar te maken. Tokyo worden mijn Spelen. "
Raheleh Asemani bedankt ook het taekwondo-team, dat haar vanaf de eerste dag met open armen ontving toen ze als vluchtelinge nog parttime werkte. Het is met dit team dat ze nog grotere dingen wil realiseren. "We zijn één grote familie en we doen ons best. We trainen hard en steunen elkaar om de beste van de wereld te worden. »
Het uitstel van de Spelen en de lockdown brachten nieuwe uitdagingen met zich mee. Maar Raheleh zegt dat dat haar niet zal tegenhouden om haar doelen voor Tokyo 2020 te bereiken. "Het leven is niet meer normaal vanwege de Covid-19 crisis, maar we zijn niet bij de pakken blijven zitten, we hebben iedere dag weer opnieuw hard getraind. Het grootste probleem was het gebrek aan wedstrijdervaring. »
Haar motivatie put Raheleh uit haar familie. "Ik wil mijn dromen waarmaken voor mijn vader." Haar familie is nog steeds in Iran, maar is in 2019 naar België gereisd om voor haar te komen supporteren tijdens de Belgian Open in 2019. "Ik praat dagelijks wel meer dan twee uur met mijn familie, maar ik mis ze nog steeds. Ik hoop dat ik hen na de kwalificaties kan bezoeken of dat zij naar België kunnen komen, want we hebben elkaar al twee jaar niet meer gezien. "